België

De social-fantasy die wij in de voorstelling ‘Remarque Utile’ beschrijven, gebruikt kunst om een verband te leggen tussen de echte wereld en de magische wereld van het theater. Aan de hand van allegorieën, metaforen en parabels trekken we een parallel tussen de theatermachinerie en de werking van de staat. In het script gebruiken we de professionele wereld rondom als een brug tussen het alledaagse van onze omgeving en de universele betekenis ervan. Daarvoor creëerden we een theater-interventiecel, met de crème de la crème. Ervaren professionele dansers, performers en acteurs die de aard van onze handelingen onderzoeken. Voor de doorkijkspiegel van de rechtszaal vertellen we alles. Openhartig zweren we de volle waarheid en niets dan de waarheid te vertellen.

‘Kennis kun je mededelen, maar wijsheid niet. Je kunt wijsheid krijgen, je kunt haar beleven, je kunt vol wijsheid zijn, je kunt er wonderen mee doen, maar vertellen en onderwijzen kun je haar niet.’
Dit stuk ontstaat op het kruispunt van een verhaal, een rivier, een sculptuur van afval en een film, als een voortdurend heen en weer gaan tussen het verleden en het heden. Een prachtige verzameling van de duizenden fragmenten van de zoektocht naar verlichting, puurheid en wijsheid van een jongeman die de doctrine verwerpt als instrument van zelfkennis.

Brussel, heden. BORIS de barman woont al 35 jaar ondergedoken nadat hij betrokken was bij een aanslag die slecht is uitgedraaid. Zijn verleden haalt hem in wanneer een op wraak belust slachtoffer hem terugvindt. De verschijning van Dom, een depressieve man die als twee druppels water lijkt op Boris, biedt de ex-activist de uitgelezen kans om te ontsnappen aan gerechtigheid.

Boris  en zijn vrouw Kayoko, samen met hun portier Tim, weven een donker web rond Dom. Ze zijn echter niet op de hoogte van het bestaan van Fiona, zijn ex-vrouw en een privédetective.

Zoals een van zijn tijdsgenoten al zong, we hebben allemaal een beetje Adamo in ons.

Iedereen heeft wel een kant-en-klaar, licht stereotiep beeld van de gladde zuiderse crooner.

Maar achter dat afgelikte uiterlijk van al die jaren als goed geolied product, zit een complexe en rijke diepte. Een diepte die enkel zichtbaar is voor wie goed zoekt.

Deze film wil het warm water niet heruitvinden en al helemaal niet in de voetsporen treden van de paparazzi, maar wil peilen naar de muzikale en menselijke ziel van Adamo, de artiest, de schepper, de performer, die kleine hints verstopte in het hart van zijn creaties.

Met zijn toestemming gaan we op avontuur en openen we de deur van zijn huis én van zijn ziel.

Au propre comme au figuré.