Thierry Hellin

Twee bevriende koppels, die vroeger samen geneeskunde hebben gestudeerd, ontmoeten elkaar weer na jaren. Hebben de oude vrienden elkaar nog veel te vertellen? Liz en Frank leiden een gezellige, burgerlijk leven in een Europese grootstad. Karen en Martin zijn net gehaast vertrokken uit Afrika, waar ze zes jaar werkten in een kliniek. Iedereen fantaseert over het groenere gras van de ander: het geslaagde burgerlijke leven van de ene tegenover het humanitaire engagement van de andere, al zij het een tikje neokolonialistisch. En dat is zichtbaar in de geschenkjes die ze aan elkaar geven: Peggy Pickit, een plastic pop, product van een liberale maatschappij vs. Abeni-Annie, een uit hout gesneden pop uit een derdewereldland.

Zes mannen begraven samen de zevende… Een triest begin van een verhaal. Maar de vrienden die elkaar ter gelegenheid van deze trieste gebeurtenis terugzien, gaan niet meteen terug hun eigen weg. Ze zoeken uit wat ze samen kunnen doen om het verdriet te overwinnen. Eline Schumacher liet zich voor dit werk leiden door een persoonlijke overpeinzing. Omdat haar vader geen vrienden heeft, is ze bang dat niemand naar zijn begrafenis zal komen. Geïnspireerd door mannelijke helden uit cultfilms of vinyl covers, verzint ze op podium vrienden van de voetbal, oude schoolkameraden, cafévrienden, maten uit het leger of collega’s op kantoor… Denkbeeldige vrienden die haar vader eigenlijk niet heeft. Maar wat als deze groep haar vader nodig had om gelukkig te zijn en niet andersom?