Belgique

Het geheugen is een bouwer van het eeuwige – jeugdigheid is een explosie, een verticaal verzet tegen stof. Deze twee a priori tegengestelde stromingen, het geheugen en de jeugdigheid, zijn de twee bouwstenen van deze voorstelling. Ik wil ‘Drums in the night’ herwerken om onze kwetsbaarheid in vraag te stellen – om aan te tonen waarom dit vandaag synoniem staat met kracht en vurigheid. ‘Drums in the night’ of ‘Tambours dans la nuit’ wordt ‘Dans la nuit’, een esthetische, grafische en lichamelijke metamorfose waarbij ons vermogen om onszelf te verdedigen zichtbaar wordt in de duisternis. In deze herwerking en door de nadruk te leggen op de individuele en gezamenlijke verdedigingsmechanismen, willen we de toeschouwer weer centraal stellen in het theater en hem actief betrekken.

Een oude man en een vreemdeling staan aan de rand van een tuin. Door de ramen van het huis zien ze een vader, een moeder, twee dochters en een slapend kind. De twee mannen hebben tragisch nieuws te vertellen: het lichaam van een van de meisjes van deze familie werd ontdekt in de rivier. Hoe vertel je zoiets? Hoe introduceer je de dood in het vreedzame leven van dit gezin? Terwijl de dodenstoet steeds dichter komt, dwingt de oude man zichzelf om aan te kloppen en de familie te vertellen over het overlijden van een van hen.

Gargamelle en Grandgousier zijn reuzen – zij is koningin, hij is koning. Op een mooie zonnige dag maken ze een wandeling, ontvangen ze een speciale gast en picknicken en rusten ze in de schaduw voordat ze naar de carnavalsoptocht gaan. Zij zijn ongelooflijk gulzig en hebben luieren tot een kunst verheven. Hun onderdanen zijn zo klein dat je ze nauwelijks ziet, en toch zijn ze met velen. Ze zweten en klagen over hun heersers. Het gemopper groeit, maar carnaval kan de woede en zorgen even doen vergeten. Maar er is een zondvloed op komst, de aarde beeft en het water stijgt overal om hen heen ... Dit toneelstuk is een reflectie over macht, waarbij het alledaagse en het poëtische door elkaar lopen. Het verhaal is ergens vaag gesitueerd tussen de Renaissance en vandaag.

‘Petites’ brengt het verhaal rond de zaak Dutroux, verteld door de generatie die toen kind was en veel te vroeg werd blootgesteld aan de gruwelen van de wereld. Hun herinnering zijn vervormd door de tijd, door de berichtgeving in de media en door hun kinderblik. Beetje bij beetje schetsen hun getuigenissen een intieme versie van het verhaal. Een stukje uit ons collectief geheugen.