The Hoarder

Een oudere mollige vrouw, Vivianne (65), slonzig gekleed en met een kleine Chihuahua in haar borstzak, geeft zichzelf de schuld voor de dood van haar dochter, 20 jaar geleden. Sindsdien is ze dwangmatig knuffeldieren en andere voorwerpen beginnen verzamelen om haar dochter in ‘leven’ te houden. Haar huis zit vol met rommel en is zowel binnen als buiten verwaarloosd. Ze negeert de zoveelste brief van het vredegerecht waarin staat dat ze nog maar enkele dagen heeft om haar huis op te ruimen, anders zal ze gedwongen uit haar huis gezet worden en al haar bezittingen verliezen. Een sociaal assistente belt haar op om haar hulp aan te bieden, maar dat weigert ze. Zelf ziet ze geen gevaar en denkt ze dat er nog veel ruimte is die ze kan en moet opvullen. Tegelijkertijd vecht ze tegen het verval van het huis dat barsten vertoont en dreigt uit elkaar te vallen. Zelfs wanneer de sociaal assistente aan de deur staat, laat ze haar niet binnen en stuurt ze haar weg. Niemand mag haar spullen komen weghalen. Niet veel later verliest ze haar hondje uit het oog en kan ze haar in de rommel niet meer vinden. Ze herbeleeft het moment van 20 jaar geleden, toen haar dochter niet meer te vinden was en uiteindelijk verdronk. Haar hondje duikt op, maar Vivianne beseft dat de situatie onhoudbaar geworden is. De enige manier om verlost te worden van haar knagend schuldgevoel is sterven. De ochtend de politie toekomt met een container, beslist ze om eerst haar hondje te bevrijden om daarna zichzelf op te sluiten tussen de teddyberen en het huis in brand te steken. Het vuur en de teddyberen slokken haar op terwijl het huis in elkaar stort.