PHEDRE

Dit werk gaat over Phèdre, oorspronkelijk geschreven door Racine (en geïnspireerd op Seneca en Euripides). Phèdre is een jonge vrouw die haar verlangens en sensualiteit niet wil verstoppen in een patriarchale machomaatschappij. Dit stuk gaat over een reeks ontsnappingspogingen vol tegenstrijdigheden. Mensen in de greep van de autoritaire macht proberen zich los te breken op het ritme van Alexandrijnen. Overtredingen en voortdurend tot de orde worden geroepen. Levensdrang, opstand en verzet tegen het establishment. Emancipatie van de vrouw in een patriarchale, autoritaire samenleving. Een willekeurig oordeel dat het verlangen van de vrouw als beschamend klasseert en de vreugde van een anarchistische chaotische liefde verstikt. Razende instincten uitgedrukt in Alexandrijnen. Ik wil de mediterrane roots van Phèdre herontdekken, een achtergrond die verhuld dreigt te worden door de jansenistische beweging die overheerste in de tijd van Racine. Daarom wil ik werelden bij elkaar brengen die elkaar normaal niet ontmoeten. Ik wil Alexandrijnse poëzie en moderne kunst een plaats naast elkaar geven op scène. Ik wil dat verschillende culturen en verschillende tijden met elkaar in dialoog gaan, dat ze met elkaar in botsing komen. Het is in deze confrontatie dat ik emotie zoek. Phèdre is het verhaal van boze jongeren die boven op een vulkaan dansen. De personages proberen wanhopig om een woede te onderdrukken die niet strookt met de sociale normen. Zoals de tekst van Racine barst van energie, zo staat ook de vulkaan op het punt uit te barsten. Die uitbarsting moet worden ingedamd, maar we zullen toch plaatsen moeten vinden waar de vonken kunnen ontsnappen.